Buitenmens

“Niemand is een binnenmens”
Zo luidt de kreet van Bever sport winkels. “Het maakt niet uit wat je doet, maar doe het buiten!”

Nou Bever, nu het koud en donker is in de vroege ochtend, is het verdomd moeilijk om geen binnenmens te zijn. Als mijn wekker om 5.45 uur gaat en mijn tenen bijna bevriezen zodra ze onder de warme dekens uitkomen, voel ik me heel veel, maar zeker geen buitenmens.
Als ik een nacht heb gewerkt, amper heb geslapen, en aan het eind van de dag de dienst mag overdragen, wil ik het liefst naar bed. Dan wil ik met een kruik, deken en beker warme chocolademelk op de bank kruipen en even helemaal niets doen. Lekker binnen.

Tóch wil ik ook heel graag fitter zijn, gezonder, slanker, een beetje beter dan dat ik nu ben wellicht. Dan zit er zo’n harig koppie bij de deur te kwispelen, dat ze er echt nog even uit wilt.
Iets wat me dan toch weer over de streep trekt om die hardloopschoenen aan te trekken en de kou tegemoet te lopen. Want ik moet hoe dan ook naar buiten, dan maar meteen goed nietwaar.

Om 30 minuten later al puffend en hijgend weer binnen te stappen. Koud heb ik het niet meer. Moe ben ik zeker niet meer. Maar dat dekentje en die warme chocolademelk  roepen mijn naam! En eerlijk is eerlijk, ik heb ze verdiend!

Geen motiverende woorden van Bever, Nike of welke fitspiration bron dan ook. Een kwispelende hond met energie voor 10 weet me telkens weer te overtuigen. Zo ook morgenvroeg, als om 5.45 uur de wekker gaat, en het volgens de voorspellingen maar 3 graden boven het vriespunt is. Voor die harige viervoeter maakt het toch niet uit.

Geloof me, ik ben echt geen goed gemotiveerde sporter, het is geen doorzettingsvermogen dat spreekt. Het is slechts heel veel liefde voor mijn beste maatje en de weet dat zij de rest van de dag binnen zit, omdat ik moet gaan werken.

Komen die oorwarmers toch eerder vanpas dan verwacht.